"Tijdens het project wordt er elke week een column geplaatst in de Oostermoer Noordenveld. Deze column zullen wij ook elke week doorplaatsen op onze website. Hieronder volgt deel 3"
Woensdag 15 augustus
Vandaag is Corrie Scholten jarig. Corrie coördineert het kinderwerk, dus er zal voor juf Corrie flink gezongen zijn. happy birthday! De bouw van de latrines, de schoollokalen en van de omkleedruimte verloopt volgens plan! Samen met de lokale bevolking op de bouwplaats, cement maken, stenen sjouwen en water halen. Na de bouwdag is in de namiddag de voetbalwedstrijd tegen de lokale talenten. De groep Zuidlaarders kent met Florida Visser, Bart Truijen, de broertjes Haan en Thomas Notten vooral korfballers. Daarnaast nog een aantal volleyballers met Julia Slob, de dames vd Velden en waterpolo is met Joanne Polling vertegenwoordigd. Maar voetbal? Dan moet het toch komen van oud voetballers Pieter Goelema en Dick Stubbe, en natuurlijk is de keeper van dames ZFC: Sharon de Groot. Het helpt allemaal niet: de wedstrijd wordt verloren met 3-2. De shirts van ZFC en de ballen van Ruchti die mee zijn genomen blijven achter voor de Zambianen als trofee en herinnering! De avonden zijn rustig maar de sterrenhemel is erg prachtig. Zo enorm veel sterren zie je niet in Europa. En het blijft altijd een leuk spel om de grote beer te zoeken en dat is vanuit het zuidelijk halfrond best even lastig!
Donderdag 16 augustus
Vandaag een bezoek gebracht aan een nabijgelegen stadje en een markt Lundazi. De wegen er naar toe zijn slecht en er wordt niet veel harder dan 35 km / uur gereden. Zoals veel servants meiden is ook Janine Jansen gek op shoppen. Heel wat manden, houten beelden en mooie stoffen zijn beoordeeld. Probleem : hoe neem je ze mee? Gelukkig kun je veel van je eigen kleren achterlaten bij de bewoners in Zambia en daardoor krijg je weer ruimte in je tas! Ook is een ziekenhuis bezocht. Simon van Groningen is hoofdleider van World Servants: ” het ziekenhuisbezoek maakte het een TOPDAG” De jongeren zijn in het ziekenhuis geweest en zullen verbaasd en onder de indruk zijn van de omstandigheden maar zeker ook van het enthousiasme en het geloof dat lokale zusters hebben om het goede werk voor de naasten te doen. Daarnaast heeft het ontmoeten van zieke weeskinderen, omdat vader en moeder aan AIDS zijn overleden, veel impact. Op tijd weer terug omdat om half zes de zon ondergaat en het veiliger is niet ’s nachts te rijden. Het was een dag met veel indrukken.
Vrijdag 17 augustus
Iedere morgen wordt gestart in kleine groepjes. Een lekker plekje zoeken onder wat bomen om gezamenlijk de dag te beginnen. Iedereen heeft een eigen logboekje bij zich om ervaringen, indrukken, opkomende vragen en meningen op te schrijven. Maar goed ook, want door de vele indrukken is het goed om dingen achteraf nog eens weer door te lezen. De reis is nog niet halverwege, en sommige boekjes beginnen al aardig vol te raken. Vandaag is het bouwen geblazen, want door de excursie van gisteren moet er weer gebouwd worden. ’s Avonds wordt het eten weer door de lokale vrouwen gemaakt. Rijst en mais, samen met groenten. Het begint te wennen en alle magen kunnen er goed tegen. Er is in de groep nog niemand ziek geworden. Dat betekent dat Job vd Berg en Lisanne Buikema die naast het bouwen de medische staf zijn, het gelukkig nog steeds rustig hebben. Veel drinken, de hele dag door. Het is onvoorstelbaar hoe belangrijk goed drinkwater is en nu realiseer je je hoe makkelijk het is dat wij gewoon naar een kraan kunnen lopen!
Zaterdag 18 augustus
Vandaag is het hoogste punt van de school is bereikt! Vlag in top en bij gebrek aan bier, spantenwater! De tijd om de werkzaamheden af te ronden schiet natuurlijk nu ook al aardig op. Tegen het eind van de week staat de feestelijke overdracht van het gebouw gepland. Alleen in de ochtend is gewerkt. Samen met anderen heeft Mirjam Wijbenga heeft een bijzondere verrassing georganiseerd:Op de dag dat in Anloo de etstoel werd nagespeeld, beleeft de groep , tegelijkertijd maar 8000 kilometer verderop, een ceremonie die ook nauw te maken heeft met macht en rechtspraak in het traditionele Afrika. Het stamhoofd van de Tumbuku stam waar Boyole toe behoort wordt gekroond Een geweldig feestelijke en respectvolle ceremonie, die uniek is om mee te maken! In Zuidlaren worden we ook steeds benieuwder naar beelden en foto’s van het stamhoofd op zijn troon met leeuwevellen en geweien van impala’s.
Zondag 19 augustus
Vanochtend samen naar een kerkdienst. Simon:” Het was een mooie dienst die drie uren duurde. De volksliederen zijn gezongen en na afloop hebben we een levende geit gekregen uit dankbaarheid. De geit is direct buiten de kerk geslacht en wordt morgen samen gegeten”. Dat zal een hele ervaring zijn geweest. Als de jeugd na terugkomst plotseling iedere zondag naar de schaapskudde op het Balloerveld wil “kijken”, moeten we oppassen, want dan is er meer aan de hand!De zondagmiddag is rustig. Er worden wat huisbezoeken afgelegd bij de lokale bevolking, en verder hangt iedereen wat, chillt wat en ligt wat te slapen. Eigenlijk net als een zondagmiddag in Zuidlaren! Soms lijken de verschillen groot, maar als je dit dan weer lees valt het gelukkig allemaal wel weer mee!
Maandag 20 augustus
De laatste volle week is ingegaan. Voor sommigen betekent het dat het aftellen begint en het verlangen naar thuis toe gaat nemen. Dat is vaak dubbel, omdat ook de ervaringen daar en de contacten met de lokale bevolking en de kinderen steeds hechter wordt. De huisbezoekjes aan de mensen in het dorpje versterken die band alleen maar en ook het kinderprogramma is vandaag weer erg leuk. Het aanleren van de liedjes, het spelen met ballonnen en met dierenmaskers. Iedereen is erg enthousiast en het zal best lastig zijn om van deze lieve mensen afscheid te moeten nemen. Gelukkig is dat nog niet zover, er staat nog veel te gebeuren! Vandaag hebben we een lange bouwdag gehad. ’s Avonds eten we de geit met elkaar!
Dinsdag 21 augustus
Gisteravond stond op het programma om samen na te denken aan de hand van een boekje van Max Lucado: Niemand is zoals jij. De kern is dat hoe verschillend mensen ook zijn, ze allemaal een eigen gave of talent hebben gekregen. Die verschillen in mensen is in Afrika wel erg duidelijk, maar ook dichtbij in Nederland kan dat impact hebben.. Debora Goeree: Aan de ene kant bouw je met elkaar een stenen gebouw, maar juist ook door samen te werken, door gesprekken, zingen en bidden, ervaringen en indrukken maak je met elkaar zoveel meer mee! Het thema van de reis van World servants is : bouwen aan jezelf door te bouwen voor een ander. Dat wordt op een heel praktische manier gedaan. De komende week is het nog een vol programma! De school moet worden afgewerkt, net als de latrines, er staat nog een bezoek aan een ander dorpje op het programma en dan in het weekend een safari. Volgende week maandag afscheid nemen en dan de terugreis. Gepland is dat de groep dinsdagmiddag om kwart voor 3 weer in Zuidlaren aankomt. Maar er is eerst nog een volle week te gaan!
"Tijdens het project wordt er elke week een column geplaatst in de Oostermoer Noordenveld. Deze column zullen wij ook elke week doorplaatsen op onze website. Hieronder volgt deel 4 - het slot"
Woendag 22 augustus
Na 2 weken bouwen aan de school en de omkleedruimte staat er al heel wat! Gisteren is een lange werkdag afgerond. Nadat het hoogste punt was bereikt is ook het dak nu afgemaakt. Iedereen is trots op wat er is klaargemaakt en het is super om te bouwen met de lokale bevolking uiit Boyole. Nadat we dinsdag een enorm lange en goede bouwedag hadden zijn we vandaag naar het Lundazi castle geweest. Dick Stubbe en Mirjam Wijbenga zijn steeds op zoek naar culturele activiteiten “Ook is geprobeerd een bezoek te brengen aan een gevangenis, maar dat is toch helaas niet doorgegaan”.
Het is niet niks om nu al meer dan twee weken op elkaars lip te zitten. En na 2 weken begint bij sommigen ook wel iets van heimwee te ontstaan. De sfeer is gelukkig stees goed, maar eerlijk is eerlijk, meningsverschillen zijn er ook wel eens. Hoofdleider Simon vertelt “Soms wat kleine irritaties of meningsverschillen, maar dat hoort ook bij het bouwen aan jezelf”. Gelukkig zijn er geen zieken, iedereen is gezond. Jop vd Berg is mee als dokter en houdt samen met Lisanne Buikema zicht op goede hygiëne en voorzorgmaatregelen: “Dagelijks worden de malariatabletten ingenomen en het waterfilter is enorm belangrijk voor het drinkwater en we benadrukken steeds hoe belangrijk handen wassen is”. Kruidvat en Jacob Kamst zullen het na komende week vast druk krijgen met allemaal bruinverbrande tieners die handzeepjes komen halen!
Donderdag 23 augustus
Iedereen heeft weer redelijk goed geslapen en het went al steeds meer om zo onder een klamboe te kruipen en vooral te blijven liggen, zodat je ‘s morgens geen vervelend muggenbezoek hebt gehad, of er een gekko in je matras is gekropen! Vandaag staat de laatste bouwdag op het programma. Pieter Goelema en Erik Venekamp coördineren het bouwen en de contacten met de lokle aannemer. ”Iedereen is erg enthousiast wat we bereikt hebben en vandaag proberen we alles nog zo goed mogelijk af te werken. De bouwplaats opruimen en met schilderingen de gebouwen al vast een beetje pimpen!
Ook het kinderwerk verloopt erg goed. De afgelopen dagen steeds meer kinderen die meedoen en steeds enthausiast meezingen en knutselen. ‘Little big Chance’ is het motto van de reis en juist ook door met de kinderen te werken merk je hoe mooi het is om ze met iets kleins erg blij te maken! “Iedereen heeft wel een favoriet kind”, en zeker Kars is met zijn gitaar vast behoorlijk populair. In twee weken bouw he toch snel een enorme band op. Corrie: “Super leuk, maar zometeen ook vast moeilijk om afscheid te nemen: Maar gelukkig staat er morgen eerst een nog een mooi feest op het programma.
Vrijdag 24 augustus
Een dag die helemaal in het teken staat van feest! Het is een dag die feestelijk is, maar ook formeel. Op een best serieuze manier worden de gebouwen overgerdragen aan de bevolking. Volksliederen worden daarbij gezongen en de vlaggen wapperen weer onder de zon. ’s Avonds wordt een bonte avond georganiseerd, waarbij wel duidelijk is dat Afrikanen de heupen toch echt wat losser hebben dan wij Zuidlaarders. Hoe goed Camiel, Christina en Florida hun best ook doen, het blijven Muzungi, zoals blanken hier In Zambia worden genoemd. De groep vertelt: ”er is een geweldig resultaat behaald en de sfeer is uitgelaten!" Als er de komende weken wat jeugd net wat anders aan het dansen is in de Beuk of ergens in Groningen is de kans groot dat het World Servants zijn! Houd ze in de gaten!
Zaterdag 25 augustus
Vanochtend was het dan zover! We moesten afscheid nemen van onze vrienden en dat was niet makkelijk. Wat hebben we een goede tijd gehad en wat is het een dubbel gevoel om dat nu achter te laten. Wat wel makkelijk was was het inpakken van de tassen. De dames van de Velden en van der Ploeg hadden de tassen - net als veel anderen - propvol in Zuidlaren. Bart Truijen had zelf op de dag van vertrek uit Zuidlaren zijn tas zo vol dat de tas scheurde! “Waar we op de heenweg de tassen zowat niet dicht konden krijgen is dat nu een stuk makkelijker: “gewoon veel spullen achterlaten!”. Mooi om al die blije gezichten te zien en ook best vreemd om een Afrikaanse man in eens in je eigen trui te zien lopen! Voor ieder wat wils: de kleine maten die door Florida en Eva achter worden gelaten en de grote maten die Simon en Jakko aan de “man brengen”. Na het afscheid de bus in op weg naar een nationaal park waar we ’s middags aankomen. In de bus heerst het dubbele gevoel ook nog steeds een beetje. De vele foto’s die we hebben gemaakt worden nog eens bekeken. Maar we zijn onderweg naar een van de mooiste nationale parken van Afrika. En dat beloofd ook wat te worden.
Zondag 26 augustus
Vannacht hebben we in tenten geslapen. Het is een hele belevenis om in park ,waar olifanten en leeuwen zo dichtbij zijn je toch op een of andere manier veilig te ervaren in een tent. Natuurlijk zijn er hekken, maar de geluiden hoor je wel! En de hyena’s die wel gewend lijken aan de mensen komen echt behoorlijk dichtbij! Wat hebben we veel ervaringen die we nooit zullen vergeten en die ook best moeilijk zullen zijn om te goed te vertellen. Ze zeggen wel eens ”in geuren en kleuren”, maar dat zal juist zo moeilijk zijn. Hoe breng je geuren en kleuren goed onder woorden? Gelukkig kunnen we samen deze ervaringen delen! Uit het park vertrekken we met de bus naar Lilungwa in Malawi, zodat we daar vanavond op tijd aankomen. Na bijna 3 weken is dat ook het een moment dat we de berichten uit Nederland op internet kunnen lezen. Wat is het geweldig om te lezen hoe iedereeen mee heeft geleefd en hoe trots iedereen is. Erg leuk om dat allemaal te lezen!
Maandag 27 augustus
Vanochtend naar een toeristische markt geweest. Dat is mooi gepland, want we hebben nu wat tijd voor onszelf omdat we gisteren al aankwamen . De vele souvenirs zorgen er ook voor dat de tassen toch weer gevuld raken! Maar lekker shoppen is natuurlijk wel heerlijk! Om een uur of 1 al naar het vliegveld. Het vliegtuig vertrekt om haf 4, dan door naar Ethiopie en naar Brussel. We hebben nu het het gevoel weer in de modernere en bewoonde wereld te komen. De terugreis is nu echt begonnen! Stukjes Afrika zijn de afgelopen week door de verhalen maar ook door het Sahara zand de jeugd al voorgegaan. Wat zullen we in Zuidlaren veel indrukken en verhalen horen en wat zijn we benieuwd naar de foto’s!
